www.pracarchoep.fora.pl

Ancoron

Samotny wędrowiec uderzany falami mrozu stoi i patrzy na zorzę. Łzy zamarzły na jego policzkach, błyszcząc i odbijając blask. Drobinki krwi obficie okrywają całe jego ciało, a w szczególności pierś, gdzie w kurtce zionie dziura, wycięta niby szponami. Oddycha z trudem, uwalniając obłok ciepłego powietrza, widoczny na chłodzie i patrzy na zorzę, wiedząc i będąc pewnym, że to wszystko nie było tego warte. Słyszy kroki, gdy ktoś pospiesznie się zbliża do niego od tyłu, wiele kroków. Śmieje się historycznie, by po chwili łkając osunąć w zaspę, położyć się na plecach i czekać. W chłodzie. W oczach jego jeno pustka, pustka i czerń.